امکان سنجی استقرار مرکز بالندگی اعضای هیأت علمی دانشگاه قم

پژوهش حاضر با هدف امکان سنجی استقرار مرکز بالندگی اعضای هیأت علمی در دانشگاه قم انجام شده است. بر این اساس 3 هدف فرعی؛ تعیین الزامات و عوامل تسهیل کننده، تعیین موانع، تعیین برنامه های آموزشی، حرفه ای، سازمانی و فردی بالندگی هیأت علمی مورد توجه قرار گرفت که بر مبنای آن، 3سوال تحقیق نیز طراحی شد. این پژوهش با توجه به هدف کاربردی و از نظر جمع آوری داده ها توصیفی ـ پیمایشی است. جامعه آماری آن شامل کلیه اعضای هیأت علمی، مدیران و معاونین دانشگاه قم به تعداد 288 نفر بود که 165 نفر از این تعداد به روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته در دو بخش وضعیت موجود و مطلوب بود. برای تعیین روایی محتوا از دیدگاه های اساتید و جهت بررسی روایی سازه از آزمون تحلیل عاملی تأییدی استفاده شده است. پایایی این ابزار از طریق ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شده که عامل الزامات استقرار مرکز بالندگی برابر با 958/0، عامل موانع استقرار مرکز بالندگی 913/0، عامل برنامه بالندگی سازمانی 962/0، عامل برنامه بالندگی آموزشی 888/0، عامل برنامه بالندگی حرفه ای 856/0، عامل برنامه بالندگی فردی 880/0بدست آمده است. داده های گردآوری شده با استفاده از آزمون t تک نمونه ای، آزمون فریدمن و نرم افزار spss تحلیل شد. نتایج نشان داد که 16 مولفه مورد بررسی الزامات و عوامل تسهیل کننده در این امکان سنجی در دانشگاه قم از شرایط مناسبی برخوردار نمی باشد. به نظر اعضای هیأت علمی از میان 13 مانع مطروحه، عدم تأمین منابع مالی، فقدان انگیزه و عدم توجه به اولویت های اعضای هیأت علمی بالاترین میانگین را به خود اختصاص داده اند. همچنین نتایج حاصله نشان داد که وضعیت موجود برنامه های بالندگی دانشگاه قم در هر چهار بعد سازمانی، آموزشی، حرفه ای و فردی در 41 مولفه مورد بررسی مطلوب نیست و یک مولفه از برنامه های بالندگی آموزشی (ارزشیابی منظم و سیستماتیک کیفیت تدریس اساتید توسط دانشجویان) در وضعیت مطلوب قرار دارد.